Het Van Buuren Museum & Tuinen in Brussel is toegetreden tot het internationale netwerk van Iconic Houses.
Het Iconic Houses Network is opgezet door een groep eigenaars en beheerders van museale woonhuizen. Met het netwerk willen ze architectonische waardevolle woningen van en ontworpen door architecten beter zichtbaar maken. Daarmee hoopt de organisatie bezoek aan deze woningen, maar ook het bewustzijn over belang van behoud ervan te vergroten. Tot het netwerk behoren ook woningen als het Aalto House in Helsinki, Mies van der Rohe’s Villa Tugendhat in Brno, Maison Jean Prouvé in Nancy, Frank Lloyd Wrights Fallingwater in Mill Run (Pennsylvania, VS), La Pedrera van Gaudí in Barcelona en Villa E-1027 van Eileen Gray aan de Côte d'Azur, om er slechts enkele te noemen.
Meesterwerk van de art-decostijl
Het huis van bankier en mecenas David van Buuren werd in 1928 gebouwd. De buitenzijde kan als een typisch voorbeeld van de architectuur van de Amsterdamse School worden bestempeld. Het interieur is een meesterwerk van de art-decostijl. Het unieke geheel werd ingericht door befaamde Belgische, Franse en Nederlandse ontwerpers. In het museale huis heerst de intieme sfeer van een privéwoning, die wordt bepaald door de zeldzame meubelen, gesigneerde tapijten, glasramen, beeldhouwwerken en schilderijen van Belgische en internationale meesters. Stuk voor stuk bevinden zij zich nog altijd op hun oorspronkelijke plek. Daardoor kan de bezoeker van de museumwoning bijvoorbeeld meubels, lampen en tapijten zien van ontwerpers als Jaap Gidding, Joseph Wynants en Studio Dominique, en kunstwerken van onder andere Jan Eisenloeffel, Dolf Ledel, George Minne, Constant Permeke en Gustave van de Woestyne.
Landschapskunst
De recent gerestaureerde tuinen betekenen dan weer een hoogtepunt in de landschapskunst. De Gewone Tuin, de Pittoreske Tuin en de Grote Rozentuin werden eind jaren twintig door Jules Buyssens in art-decotrant ontworpen. Aan het einde van de jaren ’60 liet Alice van Buuren de Tuin van het hart aanleggen door René Pechère als hulde aan haar overleden echtgenoot. Ook gaf ze Pechère opdracht een labyrint te maken op een door haar aangekocht perceel. Zeven tuinkamers van het labyrint zijn voorzien van werken beeldhouwer van André Willequet, om het thema van de tuin – het Hebreeuwse Hooglied – te illustreren.
