In de 20e eeuw gingen veel westerse samenlevingen over op crematie als een meer hygiënische, goedkopere en ruimtebesparende manier van begraven. Op basis van analyses van hedendaagse graflandschappen voor crematiepraktijken uit Europa ontwikkelde de Poolse landschapsarchitecte Anna Długozima een ‘patroonboek’ met ontwerpoplossingen ontwikkeld.
Het funeraire landschap wordt gedefinieerd als een specifiek type landschap dat zich richt op de fenomenologische relatie tussen de dood, de verwijdering van het lichaam in de omgeving en het sociale geheugen van de groep die deelneemt aan de herdenking van de begrafenis.
Om de veelzijdige betekenis van het funeraire landschap te versterken en meer te verbinden met het landschap, worden ontwerpoverwegingen en mogelijke uitkomsten ontwikkeld voor een verbeterd ontwerp van begraafplaatsen voor crematiepraktijken en begraven.
In het artikel worden ook enkele Belgische voorbeelden besproken, zoals de nieuwe begraafplaatsen en crematoria Westlede (Aalst), Stuifduin (Lommel), Heimolen (Sint-Niklaas), Hofheide (Nieuwrode), Court-Saint-Etienne, Uitzicht (Kortrijk) en Daelhof (Zemst)
Lees hier: Anna Długozima. How might landscapes be better designed to accommodate increasing cremation practices in Europe? Landscape Online.
Gerelateerde artikels
