Op 8 januari 2025 moesten we afscheid nemen van Harlind Libbrecht, een bijzonder persoon binnen ons vakgebied. Zijn scherpe en standvastige visie, toewijding aan het vak en inspirerende onderwijsstijl hebben indruk nagelaten. Hij werd 65 jaar.
Een leven gewijd aan natuur en onderwijs
Geboren op 26 oktober 1959 in Oudenaarde, groeide Harlind op in het pittoreske Zulzeke, te midden van de Vlaamse Ardennen. Zijn liefde voor natuur en landschap vond al vroeg zijn oorsprong in de jeugdwerking ‘Wielewaal Jongeren’, nu bekend als JNM. Deze passie zette hem op het pad van de Landschaps- en Tuinarchitectuur, waarin hij in 1981 afstudeerde in Melle (HILT). Hij bleef zich constant ontwikkelen, en behaalde in 2015 nog een master in Monumenten- en Landschapszorg aan de Universiteit Antwerpen.
Gedurende bijna drie decennia (1989-2018) doceerde Harlind aan de Hogeschool Gent. Hij inspireerde generaties studenten met zijn brede kennis en enthousiasme. Als bevlogen docent leerde hij zijn studenten niet alleen hoe tuinen en landschappen vormgegeven worden, maar inspireerde hij hen vooral om het landschap te leren lezen en de vele lagen in het landschap te doorgronden.
Een pionier en verbinder
Naast zijn onderwijsactiviteiten was Harlind binnen Vlaanderen een pionier in toegepast onderzoek in de landschaps- en tuinarchitectuur. Hij bracht onder andere historische landschappen en hedendaagse ontwerppraktijken samen als promotor in projecten zoals ‘De Ieperboog, van herinnering naar visie’ en ‘De Ieperboog, van wederopbouw naar herinneringslandschap’.
Zijn actieve betrokkenheid bij het internationale LE:NOTRE Institute en ECLAS (European Council of Landscape Architecture Schools) maakte hem tot een ruimer gekend en gewaardeerd figuur binnen het Europese onderwijs van de Landschaps- en Tuinarchitectuur. In 2021 werd hij hiervoor ook bekroond met de Lifetime Achievement Award van ECLAS, als een erkenning voor zijn jarenlange bijdrage.
Een snor, een paardenstaart en een mandoline
Als gepassioneerd muzikant liet Harlind zien dat harmonie niet enkel in ontwerp, maar ook in akkoorden te vatten valt. Samen met zijn vrienden en broers stichtte hij de folk-rockgroep Kadril. Zijn mandolineklanken, teksten en unieke podiumverschijning – snor en paardenstaart – maakten hem tot een onmisbaar deel van de Vlaamse folkcultuur.
Een moeilijke laatste fase
Na een zware hersenbloeding in 2018 veranderde Harlinds leven abrupt. Zijn fysieke mogelijkheden en communicatie werden bijzonder beperkt, maar zijn geest bleef ongebroken. Harlind vond in 2022 een vredige plek en nieuwe thuis in Spanje, omringd door geliefden en het Galicische landschap. Zijn gezondheid bleef echter broos.
Rust zacht Harlind
Tekst: Ruben Joye, Blikveld
Bron foto: Harlind Libbrecht op verkenning in de periferie van Brussel, juni 2014 © ECLAS
