In de rubriek Groenspecialist aan het woord maak je kennis met de grote verscheidenheid aan mensen die beroepshalve actief zijn in de groensector. Deze keer geven we het woord aan Kathleen De Clercq, coördinator Green Office aan de PXL Hogeschool.
Kathleen De Clercq is lector in Hogeschool PXL binnen de afstudeerrichting groenmanagement van de professionele bachelor agro- en biotechnologie, en coördinator van het postgraduaat groen erfgoed. Haar studies waren landschapsarchitectuur en recent nog master erfgoedstudies. Tuintherapie, groen in gevangenissen maar ook schapen en herders als netwerkers in het landschap zijn de thema’s waarin ze zich momenteel verdiept.
Kathleen, op welke manier ben je met openbaar groen bezig?
Ik leid met veel passie jonge en soms wat oudere studenten op tot groenmanagers. Ik leer hen hoe zij met de erfenis die hun voorgangers realiseerden in het openbaar groen moeten omgaan en hoe zij zelf op een duurzame wijze groen voor nu en de toekomst kunnen verwezenlijken. Dat gebeurt tijdens lessen plantenkennis, landschap, beheerplan, ecosysteemdiensten, biodiversiteit, duurzame groene steden en een summerschool tuintherapie. Ik ben promotor van stages en bachelorproeven met betrekking tot openbaar groen.
Hoe ervaar je zelf het belang van planten, natuur en openbaar groen in jouw eigen woon- of werkomgeving?
Een groene omgeving is positief voor je gezondheid, je goed voelen. Een uitzicht op groen tijdens mijn verbeterwerk, tijdens lesvoorbereidingen of op momenten dat het minder gaat inspireren me, boosten me. Volgens wetenschappers kan je dat geluk meten in de hormonenhuishouding maar ik kan het je ook gewoon vertellen vanuit mijn dagelijkse ervaring.
In welk park of groengebied in België kom je graag?
Voor mij is het groen een manier om thuis te komen en ik ben graag thuis. Tijdens mijn studententijd begin jaren ’90 was de treinrit van Brussel naar Hasselt elke vrijdagavond weer die verademing. Ik beschouwde de hoogstamboomgaarden tussen Landen en Sint-Truiden als de toegangspoort van wat nu het landschapspark Hart van Haspengouw is, ik was bijna thuis. Haspengouw is niet het Toscane van Vlaanderen, maar Toscane is het Haspengouw van Italië! Openbaar groen, landbouw, hagen en houtkanten, bossen en kalkgraslanden, moestuinen en Magnolia’s in de voortuinen, het heeft allemaal een positieve invloed op mijn leven. En als ik dan toch een favoriete plek mag kiezen dan is het het stukje Haspengouw tussen de doorkijkkerk van Borgloon en de zwevende kapel Helsheaven in Helshoven of ook de tranendreef in Hex. Telkens plaatsen met een goed uitgebalanceerde mix van natuur en cultuur.
Tijdens mijn lessen kom in graag in het arboretum in Bokrijk. Ook de Tuinen van het Kasteel van Hex en dan in het bijzonder de groentetuin blijven me aantrekken. In de gevangenis van Hasselt ben ik oprecht fier als ik de groentetuin en bezoekerstuin zie die studenten daar met gedetineerden en cipiers hebben gerealiseerd.
Heb je een lievelingsboom en waarom is die voor jou bijzonder?
De linde in de Bekstraat in Hasselt is ‘mijn’ boom. Ik maakte er met mijn buurjongens kampen toen ik 10 was en ik houd er vriendschappen voor het leven aan over. Elk jaar geniet ik ervan als hij gonst van de bijen. Geen ontmoeting met de inmiddels verhuisde buurjongens gaat voorbij zonder dat het woord ‘onze linde’ is gevallen. Groen met herinneringen, dat zouden ze nog eens in de uniforme boomwaardebepaling mogen opnemen.
Waaraan moeten ontwerpers en / of gemeentebesturen volgens jou (meer) aandacht besteden op vlak van openbaar groen?
Boomsparend bouwen van gebouwen en wegen, dat zou een hoofdbekommernis moeten worden. Als je een weg omlegt voor een kerk, dan kan je dat ook voor een boom. Ontwikkelaars mogen geen vrij spel meer krijgen in hun ontwerpen, ze moeten bomen redden! Kraanmachinisten moeten maar eens een opleiding krijgen over het leren ontwijken van bomen want er gebeuren te vaak de zogenaamde ‘accidentjes’ waardoor die zogenaamde bomen dan toch weer ‘geraakt’ worden. Architecten moeten beter leren opmeten voor ze beginnen ontwerpen en dat houdt ook in dat ze de bomen moeten opmeten. Bomen moeten beter beschermd worden zodat ze het redden na een droogzuiging of grondwerken. En groendeskundigen moeten af van hun bescheidenheid, ze moeten durven op tafel kloppen, hun mening onderbouwen en ze moeten niet wachten op een volwaardige rol in ruimtelijke beslissingen maar ze moeten ze opeisen.
Wat kunnen mensen volgens jou zelf doen voor de natuur in hun eigen omgeving?
Zelf planten en niet wachten op de initiatieven of verplichtingen van de gemeente. Als bouwheer kan je opdracht geven aan de architect om kost wat kost de bomen op het perceel te sparen en zich niet laten overhalen tot een drastische snoei. Eisen dat de correcte kroondiameter op het plan staat en dat er daaronder niet gebouwd wordt. Zelf goed lezen en zich informeren. Voor we een nieuwe stofzuiger kopen lezen we 30 recensies maar planten kopen we zonder info wel even op de markt? Wanneer ze goed worden verzorgd, gaan die planten nochtans veel langer mee dan die stofzuiger.
Bron foto: © Kathleen De Clercq
